Iemand met de gave van barmhartigheid geeft om mensen die lijden. Deze gave uit zich in medelijden en zorg voor medemensen die lichamelijk, emotionele, geestelijke, of mentale pijn lijden. In plaats van bekritiseren of veroordelen neigen deze mensen naar begrip en vergeving. Zij proberen echt in de huid van andere mensen te kruipen. Daarom komen mensen met diepe innerlijke problemen dikwijls naar hen toe.

Iemand met de gave van geven verlangt ernaar anderen te zegenen met de dingen die hij of zij heeft. Gevers worden met medelijden bewogen wanneer zij de nood van mensen zien. Zij geven gul van hun tijd, energie, geld en bezittingen om anderen tot zegen te zijn. En zij zullen anderen dikwijls aanmoedigen om ook te gaan geven. Voor hen is geven vreugde en geen pijn. Zij werken hard en vragen geen beloning. Voor Gods koninkrijk offeren zij alles op en nemen met minder genoegen om zo Zijn rijk uit te breiden.

Mensen met de gave van gastvrijheid zijn een echte zegen voor zowel christenen als niet-christenen. Het is een gave die de liefde van God zelf weerspiegelt. Precies zoals God zegt: “Welkom in het hemelse huis”, zo zegt de christen met de gave van gastvrijheid: “Welkom in mijn aardse huis.” God is zichtbaar in de gastvrijheid van christenen. Het is een gave van gevende mensen die altijd plaats kunnen maken voor nog een bezoeker en waar altijd nog een extra maaltijd klaargemaakt kan worden.

Mensen met de gave van helpen zijn een geweldige zegening voor de Kerk in ons land en in het buitenland. Ze hebben een speciale bekwaamheid in het opmerken hoe mensen geholpen kunnen worden en daar doen zij wat mee. Helpers zijn de mensen in de Kerk die zorgen dat alles vlot en goed verloopt. Zonder de helper zouden leiders hun werk niet gedaan krijgen. Maar de helpers zijn er altijd en steken hun handen uit de mouwen zonder dat hen daarom gevraagd wordt. Zij zijn de helden van de Kerk, onopvallende helden zonder wie de wagen krakend tot stilstand zou komen.