Maar wordt op deze manier niet miskend dat we in een crisistijd leven? Is het niet gepaster om ook op liturgische wijze uitdrukking te geven aan de nood van de tijd, de pijn en de gebrokenheid daarvan nog meer te doorleven en wel door af te zien van de viering van het heilig avondmaal?
Het is naar mijn mening goed en zelfs gewenst om in deze tijd te vasten, daar zijn vele redenen voor, maar uitgerekend niet van avondmaalsbrood en -wijn. Het gevolg is, dat degenen die in deze tijd een sterkte behoefte hebben om het heilig avondmaal te vieren – tastbaar evangelie –, de gelegenheid hiertoe ontnomen wordt.
Daarbij komt, dat de maaltijd van de Heer verworteld is in de Pesachmaaltijd, een maaltijd waarvan het hele karakter van a tot z gestempeld wordt door noties van het oordeel, de crisis die over Egypte gaat. De Pesachmaaltijd is te midden van die crisis een belofte van houvast en toekomst van de HERE. Zelfs in de concentratiekampen werd door de Joden zo mogelijk de sedermaaltijd gehouden. En de traditionele vraag: 'Waarom is deze nacht zo geheel anders dan de andere nachten?', kreeg in de kampen een meervoudige betekenis en intensiteit. (Trouw, 9 september 1999)
Ook het laatste avondmaal dat Jezus met zijn leerlingen hield, vond in een crisissfeer plaats. Ja, meer dan anders komt de gebrokenheid van het bestaan op ons persoonlijk af (dat spreekt vanzelf, maar er valt misschien ook een harde noot over te kraken), maar dat is geen reden om af te zien van de viering, maar juist een argument om de maaltijd van de Heer zo mogelijk doorgang te laten vinden.